Beide hele gebouwen, Naast de afzonderlijke elementen ondergaan ze meestal horizontale en verticale verplaatsingen. Deze verplaatsingen kunnen veranderingen in de oorspronkelijke afmetingen veroorzaken (lengte, breedte) of veranderingen in de geometrische vorm. Horizontale en verticale verplaatsingen kunnen leiden tot: wind, temperatuur-, verkorting of verlenging van elementen, afwikkeling van het gebouw en krimp van beton.
Verplaatsingen die de geometrische vorm van platen en wanden veranderen, zijn de oorzaak van hun schade, zichtbaar in de vorm van krassen en scheuren.
Krassen op de muur door verzakking van de kolommen: een) visie, b) frame-wand schema;
De figuur toont het krassen van de vulwand, veroorzaakt door een ongelijke verplaatsing van de gestelbalk veroorzaakt door verzakking van de uitgespreide voet onder de kolom. Een ongelijke zetting van het gebouw veroorzaakt krassen op de muur. Het aanbrengen van scheuren in de muur veroorzaakt door het uitrekken van het dak onder invloed van temperatuur (opwarmen) weergegeven in de afbeelding.
Grotere plafond- en vloerplaten worden bekrast door krimp van het beton.
Om de vorming van krassen te voorkomen of verplaatsing te beperken, worden speciale openingen gemaakt - uitzettingsvoegen, scheidingswanden en plafonds (borden) in kleinere secties. Door deze openingen kunnen constructies en componenten bewegen zonder schadelijke gevolgen.
Opdeling van het gebouw door ongelijke zetting; 1 - een pauze over de hele hoogte, 2 - fundament.
In het geval van; wanneer een ongelijkmatige zetting van het gebouw kan optreden als gevolg van het verschillende draagvermogen van de grond onder de fundering, of ongelijke belasting als gevolg van b.v.. van gebouwen van verschillende hoogtes, Er moeten uitzettingsvoegen worden gebruikt die het gebouw over de gehele hoogte doorsnijden, inclusief de fundering. Door thermische invloeden wordt het gebouw meestal opgedeeld door dilatatievoegen ter hoogte van de fundering.
Krampstillende uitzettingsvoegen van vloer- en dakplaten verdelen de velden in kleinere gebieden.
De afstanden tussen dilatatievoegen moeten worden bepaald op basis van een analyse van het werk van de constructie die wordt blootgesteld aan betonsamentrekking en het temperatuurverschil. Als we een dergelijke analyse van de constructiewerkzaamheden niet uitvoeren, dan moeten de afstanden tussen dilatatievoegen die in de normen worden vermeld, worden aangehouden.
Bovenstaande tabel toont de maximale afstanden tussen dilatatievoegen in metselwerkconstructies, en in de tafel in betonnen constructies. Uitzettingsvoegen mogen niet kleiner zijn dan 20 mm en worden gevuld met permanent plastic stopverf.
Krampstillende uitzettingsvoegen van vloer- en dakplaten verdelen de velden in kleinere gebieden. Dilatatievoegen in vloeren worden aangebracht “tussenruimte niet groter dan 6 m, bovendien te verdelen in kleinere velden (elke ok. 3,0 m) door met een diamantschijf te snijden 1/3 vloerdikte.
