Izolacja na krokwiach

Odsłonięte krokwie stanowią często element architektonicznego wystroju obszaru mieszkalnego. Wprowadzają one specyficzną atmosferę oraz sprawiają, że pomieszczenie zyskuje na wysokości. Generalnie istnieją dwie możliwości wykonania. Szczególnie rozpowszechnione jest deskowanie ozdobne, widoczne od strony pomieszczenia, które przybijane jest do krokwi (deski łączone są na pióro i wpust), a potem zakłada się na nie warstwę izolacyjną. Druga popularna metoda polega na montażu gotowych, samonośnych elementów izolacyjnych, które nie wymagają podkładu z desek i można je układać bezpośrednio na krokwiach. Podłoże płyt można malować, tapetować lub tynkować. Niektóre elementy mają gotowe podłoże nie wymagające dalszej obróbki. Stosuje się przeważnie płyty składające się z kilku warstw, które spełniają ostre wymogi termoizolacyjne i umożliwiają szybki postęp robót. Poza tym istnieją też systemy izolacyjne, które nie są układane na krokwiach, lecz łatach dachowych, zakrywające całą konstrukcję dachową, włącznie z łatami i kontrłatami. Pełnią one równocześnie funkcję drugiej powierzchni odprowadzającej wodę. Podobnie jak w przypadku płyt ociepleniowych, także w tych systemach zalecana jest warstwa parochronna, usytuowana pod materiałem izolacyjnym. Zakłada się ją bezpośrednio na krokwiach i mocuje łatami, względnie – w przypadku deskowania – pomiędzy deskami i kontrłatami. Powietrze znajdujące się pomiędzy łatami trwa raczej w bezruchu i nie pełni, w przeciwieństwie do irf-nych systemów, funkcji wentylacyjnej. Wietrzenie odbywa się najczęściej poprzez kanały powietrzne, znajdujące się w płytach izolacyjnych. Decydując się na termoizolację na krokwiach, można wybierać spośród kilku rodzajów materiałów izolacyjnych. Bezpośrednio na krokwiach można układać tylko płyty samonośne. Do najbardziej rozpowszechnionych materiałów izolacyjnych należą: styropor, wełna mineralna (szklana lub skalna), płyty pilśniowe i utwardzona pianka z poliuretanu. Rzadziej spotykanym materiałem jest korek. Poszczególne materiały termoizolacyjne różnią się współczynnikami przewodzenia ciepła. Im niższa cyfra, tym lepsze właściwości izolacyjne i tym mniejsza ilość materiału potrzebna do osiągnięcia odpowiedniego wskaźnika ochrony cieplnej. To z kolei ma wpływ na grubość warstwy zabudowy. Materiały stosowane do izolacji na krokwiach mają współczynnik przewodzenia ciepła od 0,25 do 0,45.
O wyborze konkretnego materiału decyduje nie tylko współczynnik przewodzenia ciepła. Ważną rolę odgrywa całościowy system zabudowy oraz specyficzne właściwości danego materiału. Na przykład styropor jest szczególnie lekki i odprowadza wodę ze swej powierzchni, z kolei wełna mineralna jest niepalna i dobrze dopasowuje się do podłoża. Płyty z włókien drzewnych posiadają zdolność magazynowania ciepła, a samonośne elementy wykonane z utwardzonej pianki poliuretanowej zapewniają dobrą izolację termiczną pomimo niewielkiej grubości.