Parkiet wytwarzany jest z różnego rodzaju drewna. Oprócz dotychczas najczęściej stosowanego dębu wymieniono tutaj reprezentatywnie tylko kilka rodzajów drewna, z których każdy ma własny wdzięk: buk, jesion, sosna, afromozja, Wenge-Panga Panga, sucupira, mecrussa, missanda, muhuku, kambala, merban, bongosi, mahoh. Wiele z tych gatunków drewna występuje na rynku w różnych asortymentach.
Kupującemu świadomemu ceny i jakości opłaci się więc krytyczne porównanie różnych marek handlowych, jak również różnic cenowych pomiędzy poszczególnymi handlowcami.
Poniżej opisano własności kilku najważniejszych rodzajów drewna parkietowego.
Dąb
Drewno pochodzące w większości z Europy ma kolor jasno-żółty i w stosunku do innych europejskich rodzajów drewna posiada wysoki stopień twardości (twardość Brinella 3,4 kg/mm2) i dobrą wytrzymałość na ścieranie.
W zależności od przetarcia i jakości drewna jego struktura waha się od spokojnej do niespokojnej. W drewnie dębowym wyraźnie różne są biel i rdzień.
Ze względu na swoją trwałość dąb jest ważnym drewnem konstrukcyjnym i znaczącym drewnem meblowym. Jest on w Europie tradycyjnie najczęściej stosowanym drewnem do produkcji parkietu.
Merban
To drewno w kolorze ciemnobrązowym przechodzącym do mahoniowego, pochodzące z Malezji. Jest ono cięższe od dębu i ma wyższy stopień twardości (twardość Brinella 4,1 kg/mm2). Jego gruba i prostowłóknista struktura daje spokojne płaszczyzny parkietu. Częsta skrętność włókien tego rodzaju drewna może, przy odpowiednim przetarciu, wywoływać rysunek pręgowany.
Sosna
Sosna, rosnąca w Europie, Północnej Ameryce i rozległych częściach Azji jest na ogół najczęściej używanym rodzajem drewna użytkowego. Względnie lekkie, drewno niskiego do średniego stopnia twardości (twardość Brinella 1,9 kg/mm2). Jest lekko żywiczne i lekko sękate. Sosna w dobrej jakości jest preferowanym drewnem meblowym, niższe jakości stosowane są ja-
ko drewno budowlane. Sosna z trudem wytrzymuje porównanie jako „drewno parkietowe” z innymi gatunkami o większej twardości. Natomiast stosowana jest od dawna na podłogi i tutaj okazała się bezkonkurencyjna. Od pewnego czasu można otrzymać w handlu „unieruchomione” płyty gotowego parkietu, w których warstwa bieżna jest wykonana z sosny. Stosowane tu drewno jest utwardzone i uzyskuje wysoką wytrzymałość na ścieranie przez specjalną konserwację.
Ekolog radzi
Aby uzyskać dobrą konserwację drewna nie trzeba koniecznie stosować specjalnych lakierów o znacznej zawartości rozpuszczalników. Dodatkowa konserwacja może być również wykonana utwardzanymi olejami.
Kambala
Rośnie w zachodniej Afryce. Drewno jasno- do średniobrązowego. Jego nadzwyczajna twardość (twardość Brinella 6,0 kg/m2) i zmienna struktura (w zależności od przetarcia) kwalifikują jako drewno nadające się do ekstremalnych obciążeń.
Jesion
Rodzaj drewna znany ze swej szczególnej wytrzymałości, występuje szeroko we wszystkich północnych, umiarkowany strefach. Drewno jesionowe może wykazywać wysoce różniące się właściwości, w zależności od warunków w jakich rośnie: różni się ono w ciężarze, wytrzymałością i strukturą (twardość Brinella kg/mm2). Drewno po przetarciu bladoróżowe, później jednak żółtawo-białe ma mniej lub bardziej żywą struktury. Podobnie jak dąb jesion zalicza się do tradycyjnego drewna parkietowego.
Buk
Oprócz dębu buk jest w Europie najczęściej używanym drewnem liściastym na podłogi parkietowe. Drewno to ma wystarczającą twardość dla parkietu (twardość Brinella 2,9 kg/mm2) i posiada delikatną, prostowłóknistą, a więc spokojna strukturę. Buk jest drewnem doskonale nadającym się do produkcji mebli, jak również na eleganckie podłogi. Jego kolorystyka jest różnorodna od żółtawo-białej do jasno- i czerwonobrązowej.
Ekolog radzi
Wskutek niepohamowanego wyrębu drzew tropikalnych znacznie zostaje naruszona ekologiczna równowaga tropikalnych puszczy. Wskutek tego dochodzi do wzmożonego wymierania chronionych gatunków roślin i zwierząt. Przez zastosowanie miejscowych europejskich rodzajów drewna jak dąb, jesion, buk i sosna należy przyczyniać się do ochrony naszego środowiska.