Tylko przez dokładne wymierzenie powierzchni podłogi, która ma być wyłożona wykładziną dywanową, PCV lub parkietem można zapobiec nadmiernemu lub niewystarczającemu zakupowi wykładziny podłogowej. Nie należy się opierać na wymiarach podanych na starych ale i nowych planach budowlanych. Często nie podają one rzeczywistych wymiarów powierzchni podłóg, szczególnie wtedy, gdy (w starym budownictwie) ściany nie tworzą kątów prostych, względnie gdy wskutek późniejszej przebudowy nastąpiły zmiany.
Z tego powodu trzeba samemu wymierzyć każde pomieszczenie, uwzględnić przy tym w każdym wypadku wnęki okienne, kryte balkony i drzwi, gdyż i tu wykładzina powinna być położona w jednym kawałku.
Gdy w dużym pomieszczeniu trzeba ułożyć obok siebie kilka pasów wykładziny dywanowej lub PCV, należy wpierw narysować dokładny plan ułożenia na papierze milimetrowym. Należy tu nanieść wszystkie ustalone wymiary podłogi i wymiary poszczególnych pasów. Należy zwracać uwagę na to, że przy sztukowaniu wykładzin dywanowych poszczególne styki muszg mieć taki sam kierunek runa. Gdy powstałg po przykrojeniu resztówkę ułoży się w przeciwnym kierunku runa do kierunku innych pasów wykładziny, to uzyska się wrażenie różnych kolorów powierzchni. Przy zamawianiu dobrze jest do każdego pasa dodać kilka centymetrów zapasu.
Gdy ma być ułożony wykładzina wzorzysta w pasach należy zwracać uwagę na „raport” splotu, tzn. na właściwe połączenie wzoru. Ilość raportów oblicza się wg następującej formuły: długość pomieszczenia dzielona przez długość raportów = ilość raportów.
Jeżeli przy tym obliczaniu pozostanie reszta, to zaokrągla się ją. Przez przemnożenie ilości raportów przez długość raportu otrzymuje się wymaganą długość pasa. Jeżeli przy układaniu kilku pasów wzór ma być przestawiony o połowę, to przy wyliczaniu ilości raportów wychodzi się z połowy długości raportu. Jeżeli przemnoży się ilość połówek raportu przez połowę długości raportu uzyskuje się wymiar długości pasa.
Przy układaniu gotowego parkietu mogg wynikać warunkowane formatem elementów parkietu – niekorzystne krótkie elementy brzegowe (poniżej 30 cm) lub zbyt wielkie odpady. Dla korzystnego z punktu widzenia kosztów i układania zamówienia elementów parkietu postępuje się następująco:
Należy na papierze milimetrowym ponownie narysować w podziałce 1:10 dokładny, poprzednio wymierzony rzut poziomy powierzchni podłogi. Na ten rysunek nanosi się każdy potrzebny element parkietu w dobranym formacie (długość i szerokość) i w planowanym kierunku układania również w podziałce 1:10.
Przy układaniu gotowego parkietu na legarach podłogowych lub na belkach stropowych należy zważać na to, by szerokość płyt izolacyjnych i długość stosowanych elementów parkietu były zależne od rozstawu legarów podłogowych lub belek. Dla dokładnego określenia poszczególnych wymiarów dobiera się różne kolory przy wrysowywaniu tych elementów budowlanych do szkicu.