Elementy gotowego parkietu mogą na ogół być nakładane bez większych robót wstępnych na starych wykładzinach dywanowych i z PCV. Warunkiem jest naturalnie, że same wykładziny podłogowe leżą na płaskim i suchym podłożu i nie wykazują większych uszkodzeń.
Układanie odbywa się wówczas pływająco, a więc bez sklejania z podłożem i oczywiście bez dotykania otaczających ścian. Stosuje się tu elementy gotowego parkietu (grube deski lub tablice) o grubościach od 8 mm.
Klejone są one jedynie ze sobą na wpust i wypust i w ten sposób łączone w jedną płytę podłogowa, pływającą na starej wykładzinie podłogowej.
Celem dostosowania elementów parkietu do klimatu pomieszczenia należy je ułożyć luźno na powierzchni podłogi na dwa dni przed układaniem.
Wpierw usuwa się ewentualnie istniejące listwy przyścienne przy ścianach, a następnie dokładnie wymierza powierzchnię wykładania. Przez porównanie wymiarów przekątnych podłogi ustala się, czy powierzchnia układania przylegających do siebie ścian jest prostokątna (równe przekątne) lub nie (różne przekątne). Gdy zewnętrzne krawędzie powierzchni podłogi znacznie odbiegają od kąta prostego celowe jest przybicie listwy do podłogi jako oporu do 3 ułożenia pierwszych elementów gotowego parkietu. Listwa może być umieszczona pod kątem prostym do jednej ze ścian, albo pod kątem prostym do danej listwy na podłożu.
Listwy oporowe przybija się do podłogi tak, aby odległość do ich wewnętrznej krawędzi i ściany nie była większa niż szerokość elementu parkietu z dodatkiem 15 mm na konieczną szczelinę dylatacyjna brzegu.
Układanie rozpoczyna się od rogu pomieszczenia. Elementy parkietu układa się wpustem do ściany. Aby utrzymać konieczna minimalna 15 mm odległość od ściany osadza się wokół ścian małe kliny z twardego drewna, które przede wszystkim mają zapobiec przesuwaniu elementów parkietu podczas budowy podłogi.
Przed osadzeniem każdego, następnego elementu nakłada się z butelki wystarczającą ilość kleju na dolną wargę wpustu na czołowej i wzdłużnej stronie elementu parkietu.
Przycina się ostatni element szeregu piłą-lisicą lub ręczną piłą tarczową, a resztkę stosuje się jako pierwszą sztukę drugiego szeregu. Jeżeli szereg jest ułożony wbija się lekko kliny drewniane celem dociśnięcia elementów parkietu.
Gdy stosuje się tablice (elementy kwadratowe), to każdy nowy szereg rozpoczyna się od całej tablicy. Elementy resztkowe potrzebne są w strefie brzegowej.
Przy osadzaniu elementów stosuje się ostrożnie „wyważone” uderzenia młotkiem, aby ułożone już deski lub tablice nie zostały rozdzielone. Elementy dobija się do ścisłej szczeliny, a przy stosowaniu tablic należy zważać, by nie tworzyło się przestawienie. Przy wszystkich graniczących elementach budowlanych należy utrzymać brzegową szczelinę dylatacyjną (co najmniej 15 mm).
Aby wykonać wyżłobienie dla rur grzewczych wpina się kawałek deski lub tablicy. Otwory muszą tu być również tak duże, by można utrzymać odległość 15 mm do rur. Wycięty kawałek po ułożeniu elementu pokrywa się klejem i ostrożnie dociska.
Elementy gotowego parkietu ostatniego szeregu muszą być docięte odpowiednio do odległości do ściany. Powleka się je klejem, dokładnie tak jak wszystkie inne elementy, dociska klinami drewnianymi do ścisłej szczeliny i przykleja.
Po stwardnieniu kleju usuwa się wszystkie zamocowania brzegowe. Można wówczas rozpocząć mocowanie listew przyściennych na otaczających ścianach. Jeżeli szczelina dylatacyjna nie zostanie całkowicie zakryta należy zastosować odpowiednie listwy zamykające. W obszarze ram drzwi, wbudowanych szaf itd. szczelinę dylatacyjną wypełnia się kitem.