Kształt bryły geometrycznej budynku i wybór ustroju konstrukcyjnego zależą od wielu czynników: lokalizacji (rejonu, w którym ma być wzniesiony), przeznaczenia, wysokości, rodzaju materiału użytego na konstrukcję i obudowę (ściany zewnętrzne), metod wykonania, kosztu itp.
W zależności od planowanego okresu użytkowania, budynki mogą być tymczasowe lub stałe. Do budynków tymczasowych zalicza się budynki użytkowane do 20 lat, natomiast użytkowane powyżej 20 lat zalicza się do stałych. Budynki stałe można podzielić na następujące klasy długowieczności: 20-50 lat, 50-100 lat i powyżej 100 lat.
Wymagania techniczne i użytkowe dla budynków zależą też od ich wysokości. Podział budynków na grupy wysokości jest następujący:
1) niskie (N) — do 12 m włącznie nad poziomem terenu lub mieszkalne o wysokości do 4 kondygnacji nadziemnych włącznie,
2) średniowysokie (SN) — ponad 12 m do 25 m włącznie nad p.t. lub mieszkalne o wysokości ponad 4 do 9 kondygnacji nadziemnych włącznie,
3) wysokie (W) — ponad 25 m do 55 m włącznie nad p.t. lub mieszkalne o wysokości ponad 9 do 18 kondygnacji nadziemnych włącznie,
4) wysokościowe (WW)— powyżej 55 m nad poziomem terenu.
Obiekt budowany wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi należy projektować i budować w sposób określony w przepisach, w tym techniczno-budowlanych, oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej.
Budynki powinny spełniać wymagania podstawowe dotyczące:
1) bezpieczeństwa konstrukcji — sztywności przestrzennej budynku, jego stateczności i wytrzymałości ustrojów konstrukcyjnych na działanie sił zewnętrznych (wiatr, śnieg, ruchy podłoża gruntowego itp.) oraz sił wywołanych użytkowaniem (obciążenia od ludzi, maszyn, urządzeń, materiałów itp.), a także trwałości budynku w planowanym okresie użytkowania,
2) bezpieczeństwa pożarowego — nośność konstrukcji przez założony czas, możliwość ewakuacji ludzi, prowadzenie akcji ratowniczej oraz ograniczenie rozprzestrzeniania się pożaru w obiekcie i na sąsiednie obiekty,
3) bezpieczeństwa użytkowania — zabezpieczenie przed ryzykiem wypadków w trakcie użytkowania (usytuowanie drzwi, okien, wysokość poręczy przy schodach, wyjścia z klatki schodowej na dach, stosowanie posadzek antypoślizgowych i antyelektrostatycznych),
4) odpowiednich warunków higienicznych i zdrowotnych oraz ochrony środowiska — wykonanie budynków z materiałów nieszkodliwych dla zdrowia ludzkiego lub inwentarza żywego (niewydzielających gazów toksycznych, niebezpiecznego promieniowania), chroniących przed wpływami atmosferycznymi (temperatura, opady, nasłonecznienie, niekontrolowana infiltracja powietrza zewnętrznego) i czynnikami pochodzącymi z zewnątrz lub z wnętrza budynku – (kurz, zanieczyszczenia, wilgoć w elementach budowlanych) oraz prawidłowe usuwanie dymu i spalin, nieczystości i odpadów,
5) ochrony przed hałasem i drganiami — przegrody budynku poziome i pionowe powinny mieć wystarczającą izolacyjność akustyczną, aby poziom hałasu nie stanowił zagrożenia dla zdrowia ludzi, a także umożliwiał im pracę, odpoczynek i sen w zadawalających warunkach,
6) oszczędności energii i odpowiedniej izolacyjności cieplnej przegród — wymaganie dotyczące racjonalnie niskiego poziomu zużycia energii cieplnej potrzebnej do użytkowania budynku zgodnie z jego przeznaczeniem.